29 Nisan 2012 Pazar

Bir dönüm noktası

Dün bizim için bir dönüm noktasıydı. Yataklarındaki demirler nedeniyle güvenle yataklarında oynamaya bıraktığımız bebeklerimden Berke Bey demirlere tutunup aşağıya sarkmaya başladı. O zaman anladık ki demirlerin çıkma vakti gelmiş. Demirlerin çıkmasına en çok Belit Hanım sevindi, kah aşağıya indi, kah tekrar çıktı, yatağına bu kadar kolay ulaşabilmeye bayıldı ve henüz aşağıya inme konusunda sorun yaşayan kardeşine nispet yapar gibi onun yatağına da tırmanıp inmeye başladı.

Biz bu gelişmenin şaşkınlığı içindeyken ve zaman ne çabuk geçiyor diye düşünürken bir yandan da demir parmaklıksız ilk gecemiz nasıl geçecek acaba diye düşünmeden edemiyorduk. Geceye kalmadan öğleden sonra uykusundan sonra ilk vakayla karşılaştık bile. Artık birbirlerinden ayrılmak istemeyen, birisi uyandığında diğerinin yanına gidip kah yüzüne dokunarak, kah "kagiiii" diye kardeşine seslenerek kah ayakkabılarını alıp kalkıp oynamaya gelsin diye diğerinin kucağına atarak uyandırmaya çalışan bebeklerimden Belit Hanım'ı kardeşinin yatağına tırmanmış otururken, Berke Bey'i de zorla uyandırıldığı için ağlarken bulduk.

Gece nasıl olacak, nasıl yapsak, yerde yatıp çocukları kontrol mu etsek derken aklımıza parmaklığın önündeki koruyucuyu lastikle yatakların önüne germek geldi. Böylece düşmezler, düşseler bile yumuşak iniş yaparlar diye düşündük. Sonuç olarak henüz bitmeyen gecenin özeti:

- Oğlumun gecenin bir yarısı koruyucu üzerinden sarkıp yarısı yerde, yarısı yatakta yatması

- Normalde de tam ters yöne dönmek için önce kalkıp oturan sonra kendini geriye atıp, oradan da sağa veya sola dönen kızımın annem tarafından sarkarken yakalanıp tekrar yatırılması

- 3:30 gibi oğlumun ağlamasıyla fırlayıp kendisini mutfak kapısında ağlarken bulmamız

- 04:00 sularında daha 2 dakika önce yatağında mışıl mışıl uyurken görüp herhalde sorunsuz uyuyacak dediğimiz kızımızı 2 dakika sonra yüzüstü yerde yatarken bulmamız

Şimdi de aklımızda bir sürü soru var: Acaba geceleri yine çocukların odasında mı yatmaya başlasam, çift kişilik şişme yatağı şişirip odalarına mı koysam (böylece düşseler de yatağın üstüne düşerler), parmaklıkları geceleri taksak mı (bu seferde  sabah kalkınca tırmanıp düşerse - yataktan düşmesi parmaklığın üzerinden düşmesinden daha az tehlikeli sayılabilir)? Aslında alışmaları lazım biliyorum. En iyisi birkaç gece yanlarında yatmak. Onlar da zamanla alışacaktır.

Şu anda normal yatıyorlar ama bakalım sabaha kadar daha neler olacak.



3 yorum:

GeCe dedi ki...

ay canlarım benim gercekten donum noktası olmus, galiba bu yaslarda en iyi yatak çözümü yer yatağı yada yere çok yakın oln yataklar. besiklerin ayarlanan yüksekliği varsa en alt seviye olabilir belki

İkiz Annesi dedi ki...

Korkuluklarını ilk çıkardığımız dönemlerde benzer durumlar yaşamıştık biz de:)
İki yatağın da yanına yastıklar diziyordum düşerlerse yumuşak iniş yapsınlar diye :) Zamanla alışıyorlar canım hiç merak etme biraz zaman gerek..

ferulago dedi ki...

GeCeciğim, yatakları neyse ki yere yakın, alışırlar herhalde :)

İkiz Annesi, çabuk alışsalar keşke, dün gece her gıklarına uyanıp çocuklara bakmaktan helak oldum :)